Legionella en andere bacteriën in drinkwater is een onderschat probleem

Dit artikel maakt deel uit van de Ronde Tafel Sanitair & Duurzaam waterbeheer

Legionella is een onderschat probleem. Het aantal doden dat door de bacterie wordt veroorzaakt lijkt in ons land geminimaliseerd. Het werkelijke aantal overlijdens te wijten aan de bacterie ligt wellicht een pak hoger. Vele sanitaire installaties voldoen immers niet waardoor legionella er welig kan tieren.

In woonzorgcentra en ziekenhuizen zien we de laatste jaren zeker verbetering, maar in onderwijsinstellingen met hoofdzakelijk gezonde kinderen of jongeren is dat veel minder het geval. En elk slachtoffer van de bacterie is er naar ons inziens een te veel.

Legionella kweekt vooral in stilstaand water. In vele WZC’s en ziekenhuizen, en zelfs bij vele steden en gemeente, is er iemand verantwoordelijk om alle kranen gedurende een bepaalde periode open te draaien. En tegenwoordig kan ook de techniek hiervoor instaan via zelfspoelende kranen. Al is het uiteraard veel beter om waterverspilling tegen te gaan via een correcte installatie met de juiste producten en methodieken.

Precies daar knelt vaak het schoentje. Want niet alleen bij oude, maar ook bij nieuwe  installaties zien we problemen ontstaan. Hoofdreden: een gebrek aan kennis, vooral bij de installateurs.

BBT verplicht

Het Vlaams Legionellabesluit stelt dat de watervoorzieningen in publiek toegankelijke ‘matig- en hoogrisico-inrichtingen’ gebouwd en geëxploiteerd moeten worden volgens de Best Beschikbare Technieken (BBT). Maar dikwijls zien we dat die richtlijnen niet worden gevolgd, de best beschikbare technieken niet worden gebruikt. Veelal door een gebrek aan kennis en ervaring.

Het is aan fabrikanten om kennis te delen. Om zowel architecten, ingenieurs als aannemers en hun teams te scholen, hun kennis en kunde bij te spijkeren via workshops, infodagen, roadshows … Het mag daarbij geen commerciële show worden, maar een degelijke workshops bol van tips en tricks om de mogelijke problemen te tackelen. Architecten, ingenieurs en aannemers zijn vooral op zoek naar betrouwbare bouwpartners bij wie ze terecht kunnen om een deel van het bouwproject kundig, correct en voor de juiste prijs kunnen realiseren. Ze zoeken niet naar producten, wel naar oplossingen.

Een ander aandachtspunt hierbij is echter ook de onlogische verdeling van verantwoordelijkheden. De architect is zo verantwoordelijk voor het regenwater, het studiebureau voor de leidingen en de aannemer voor de watertank. Veel logischer zou zijn om dit alles onder te brengen onder de verantwoordelijkheid van een studiebureau.

Groendak en bacteriën?

Kan het water van een groendak hergebruikt worden? Daarbij moet je wel opletten met de bacteriën. Vaak zien we dat in de leidingen vrij snel een soort ‘snotbal’ gevormd wordt die voor problemen kan zorgen. Bijvoorbeeld, bij het spoelen van de toiletten.

Om dit te voorkomen kan je het water dat door het groendak sijpelt reinigen via een UV-filter. Hiermee ga je de strijd aan tegen micro-organismen, bacteriën en virussen. Belangrijk daarbij is wel dat je de filter via een periodisch onderhoud op peil houdt. Iets wat in de praktijk vaak vergeten wordt. Wanneer je later met een ernstige verstopping wordt geconfronteerd, moet je chemisch reinigen. Maar dan vergroot je je ecologische voetafdruk door het gebruik van middelen die schadelijk zijn voor het milieu én loop je meteen kans om de leidingen te beschadigen. Iets wat op termijn uitmondt in een radicale en duurzame herstelling.

Zuhal Demir: “Elke druppel telt”

Nu het klimaat wijzigt en we te maken krijgen met zowel lange droge periodes als zware regenval trekt de Vlaamse regering het volume van de regenwaterputten op. Wie een grondige verbouwing plant, zal vanaf volgend jaar ook een nieuwe regenwaterput voor zijn rekening moeten nemen.

Een put van 5.000 liter was al langer verplicht, ongeacht de grootte van het dak. Nu zullen gebouwen met een dak groter dan 80 vierkante meter een put van minstens 7.500 liter moeten hebben. Bij een dak van meer dan 120 vierkante wordt dat een put van 10.000 liter. Die verplichting geldt niet alleen bij nieuwbouwwoningen, maar ook voor wie grondig verbouwt of werken uitvoert aan afval- en regenwatervoorzieningen.